Terapia czaszkowo–krzyżowa, inaczej terapia cranio–sacralna, to odłam osteopatii, często nazywany osteopatią kranialną. Polega na delikatnej manipulacji i uciskaniu punktów w obrębie czaszki, miednicy, przepony, klatki piersiowej oraz kości krzyżowej. Terapia czaszkowo–krzyżowa jest terapią powięzi, za jej sprawą następuje rozluźnienie struktur łączno–tkankowych, których napięcie może powodować kłopoty zdrowotne, zarówno somatyczne, jak i emocjonalne. Terapię cranio–sakralną cechuje więc podejście holistyczne do organizmu człowieka. Terapia czaszkowo–krzyżowa jest procedurą postępowania o bardzo szerokim spektrum oddziaływania. Stosowana jest w przypadku dysfunkcji i zaburzeń o podłożu zarówno somatycznym, jak również psychicznym.
Podstawowe elementy terapii cranio sacralnej to:
- fluktuacja płynu mózgowo–rdzeniowego,
- mobilność struktur kostnych czaszki (w obrębie połączeń jakimi są szwy),
- ruch kości krzyżowej,
- mobilność ośrodkowego układu nerwowego,
napięcie układu oponowego.
Wymienione struktury oraz ich właściwości są składowymi metody czaszkowo–krzyżowej, w oparciu o nie specjalista przeprowadza terapię. Polega to na równoważeniu, zmniejszaniu napięcia tkanek miękkich, mobilizacji kości czaszki, regulacji przepływu płynu mózgowo–rdzeniowego z wykorzystaniem subtelnego dotyku oraz różnego rodzaju mobilizacji i manipulacji. Cele masażu czaszkowo–krzyżowego to przywracanie stanu równowagi organizmu, co pozwala na uwolnienie się od dotychczasowych dolegliwości natury psychosomatycznej. Aby je zrealizować dokonuje się szeregu wspomnianych manipulacji, mobilizacji, rękoczynów, które wpływają na restrykcje struktur łącznotkankowych oraz kostnych. Pozwala to poprawić ruchomość kości czaszki, zrównoważyć aktywność układu nerwowego oraz normalizować fluktuację płynu mózgowo–rdzeniowego. Końcowo ma to spowodować przywrócenie niezachwianej równowagi fizyczno–emocjonalnej będącej definicją stanu zdrowia. Bardzo dużą zaletą stosowania metody czaszkowo–krzyżowej jest możliwość oddziaływania na bardzo wiele różnych problemów dotyczących funkcjonowania zarówno ciała, jak i sfery emocjonalnej. Takie holistyczne podejście do dolegliwości pacjenta stwarza perspektywę bardzo dobrych rokowań w zakresie powrotu do zdrowia.
Podstawowymi wskazaniami do przeprowadzenia terapii cranio-sacralnej są:
- bóle głowy różnego pochodzenia,
- dolegliwości zatok,
- dysfunkcje wzroku oraz słuchu,
- problemy stomatologiczne – zgrzytanie zębami,
- zmiany zwyrodnieniowo–wytwórcze w obrębie stawu skroniowo–żuchwowego,
- wspomagająco przy noszeniu aparatu ortodontycznego,
- nadmierne zaciskanie zębów,
- porażenie nerwu twarzowego,
- spektrum autyzmu,
- zaburzenia koncentracji,
- traumy, nerwica, depresja,
- stwardnienie rozsiane – SM, - choroba Parkinsona,
- schorzenia układu kostno–stawowego.
Ten rodzaj terapii odznacza się także bardzo dużą skutecznością w leczeniu zaburzeń snu, zaburzeń osobowości oraz tikach nerwowych.
